köləlik

köləlik
is.
1. Kölənin, qulun vəziyyəti, halı; qulluq. Bəxtiyar arzular elə bir dünya; Ağalıq, köləlik olmasın orda. S. V.. Köləlik dünyasından qalmasın deyə bir iz; Cəbhələrdə döyüşdük düşmənlərlə döş-döşə. S. Rüst..
2. Əsarət. Köləliyə, əsarətə; Qara məzar qazıldı. N. R..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • lik — 3 lìk adv., lỹk = lig, lyg 1. tartum: Ana čiūpso, lìk vakar vesta J. Ant dangaus brūkšniai, lìk baltos šluotos J. Po jomarko būvio lìk po vainos J. Lỹk aš tep sakiau? Kt. 2. ligi, kol: Lauk lìk atšąlant J …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • bəndəlik — is. köhn. 1. Köləlik, qulluq. 2. Qulluqçuluq, nökərlik, xidmətçilik. Buyur, ta bəndəlik edim baş ilən; Hər nə qulluğundur cana, xoş gəldin! M. P. V.. <Ağa Həsən:> Xanım, niyə məni bəndəliyə qəbul etmirsən, məndən nə xəta baş veribdir? M. F …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • quldarlıq — is. tar. Qullara, kölələrə sahib olma, köləlik əsasında qurulma. Quldarlıq cəmiyyəti. Quldarlıq quruluşu …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • əsarət — is. <ər.> 1. Əsirlik, köləlik, qulluq; kölə, qul vəziyyəti. Əsarət zənciri. Əsarətdən qurtarmaq. – . . Zahiri əsarətdən xilas olduğumuz kimi, batini əsarətdən də xilas olmalıyız. C. M.. 2. məc. Qəfəs, zindan, dustaqlıq. Quş əsarətə çox tez… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ibadət — ə. 1) sitayiş etmə, pərəstiş etmə; sitayiş, pərəstiş; 2) namaz, dua; 3) qulluq, köləlik …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • məmlukiyyət — ə. qulluq, köləlik …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • rəqiyyət — ə. qulluq, köləlik …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • übudiyyət — ə. 1) köləlik, qulluq; 2) itaət, tabelilik, asılılıq …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • əsarə(t) — ə. 1) əsirlik; 2) köləlik, qulluq …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • kül — is. Yanmış şeylərdən qalan boz qara rəngli toz. Külü atmaq. Külü təmizləmək. – Bir soyuq kül o yerdə qaldı nişan: Onu da yel sovurdu sağ və sola. A. S.. Usta Zeynal çubuğu çəkib külünü boşaltdı və durdu ayağa. . C. M.. <Dərviş:> Ocağın… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”